demin uyanıp da evde yemek olarak sadece börülceyi görünce haykırdığım kelime öbeği. sözüm yeşil börülce içindir, taze olanı yani, kurusuna sözüm yoktur. muhakkak börülceyi çok sevenler, "umh umh ne güzeldir o ince ince" türevi şakşakçıları bulunabilir de insanın karnı açken bu acayip sebze ile doyabileceğini ümit etmesi imkansız. doymak için bir tabağını bir ekmekle yemek gerekiyor, e bir ekmeği kuru kuru yesem gene doyarım diye düşünüyorum haliyle. yemek dediğinin içinde yağ, karbonhidrat, protein falan olur, bir börülcenin içinde selülözden, klorofilden başka ne vardır merak etmekteyimdir. haşlanıp soğutulup içine marul domates falan katılarak bir tür salata yapılabilir börülceyle, ama böyle yemeği yapılmaz, yapılmamalı, insan bir umutla düdüklü tencereye yaklaşıp da kapağını açınca "börülceymiş lan ühühüü" diye moralman çökertilmemeli.
ne yiyecem lan ben.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder