hayatı sorgulamak yerine olduğu gibi yaşamak

"...sorgulamayacaksın valla" diyerek konuşmamı bitirdim. bu konuşmamda hitap ettiğim kitle olan bakkal amca, son birkaç dakika boyunca söylediğim hiçbir şeyi anlamadığından sadece duruşunu pekiştirebilmiş, zaten aralık olan ağzını mağara girişi kadar açmış, bir balık gibi bana bakıyordu.

"bak" dedim, tezgahın üzerinde duran gofret kutusundan bir tane gofreti usulcacık alıp gözlerinin önünde cırt cırt diye ambalajını yırttım. kocaman bir ısırık ile yarısını ağzıma attım ve "ozerimda hıç poram yok oma bu gofretu yiyorom" dedim ve ağzımdakini yuttum. bakkal amca hala bana bakıyordu, kafası çok karışmıştı. "sorgulamayacaksın hayatı, olduğu gibi yaşayacaksın" dedim tekrardan ve gofretin kalanını ağzıma soktum.

"nasıl yani, hiç sorgulamayacam, para mara istemeyecem öyle mi yani??" dedi bakkal. hayalkırıklığı ile yüzümü buruşturdum. "hayır abi" dedim, "param yok, aldım gofreti yedim, hiç sorgulamadan, neden niçin demeden tezgahın altından odunu çıkarıp kafama vuracan yav". bazı insanlar fazla derin düşünüyordu, hiç gerek yoktu buna.

"heaa, öyle desene be yavrum" diyerek tezgahın altından bileğim kalınlığında bir sopa çekti. öğreniyordu. sopa havada tatlı bir kavis çizerek tam ağzıma doğru inerken, ani bir hamle ile kafamı eğerek bu darbeyi savuşturdum. tezgahtan bir gofret daha kaptım ve "hadi abi allahaısmarladık" diyerek çıkışa doğru fırladım.

bakkal amca arkamdan seyirtse de gofretten aldığım enerji ile ondan çok daha hızlı koşabiliyordum. "dayağı sorgulamasana lan, nereye kaçıyorsun itoğlu it!" diye arkamdan kükredi. "abi sen hiçbir şey anlamamışın ohohooo" dedim nefes nefese, "yemek buldun mu ye dayak buldun mu kaç, bu kadar basit" diyerek bu garip insanla arama epey mesafe koydum.