mucidinin önünde secde edeceğim dünyanın sekizinci harikası. üflüyor, sürekli üflüyor, yedi yirmidört üflüyor, rüzgar olup tenimi okşuyor. uyuyabilmemi sağlıyor, elektrik falan kesilse ya da birisi vantilatörümü götürse 10 dakikaya kabus görmeye başlıyorum.
eskiden kralların köleleri olurmuş ya hani, tahtın yanında durup sürekli olarak ellerindeki devekuşu tüylerinden yapılmış devasa yelpazeleri sallayarak hükümdarı serinletirlermiş. işte bu vantilatörler modern insana aynen bu şekil kölelik ediyor.
vantilatörümü çok seviyorum, herkes bunu bilsin herkes bunu duysun, köpeğiyim vantilatörümün, kölemin kölesiyim adeta. bir yirmi yıl daha bozulmadan çalışmanı umuyorum canımın içi, şu anda yandan yandan o mis kokan nefesini yüzümü üflüyorsun ve ben senin varlığını hissetmenin huzuruyla burada bunları yazabiliyorum. alternatifsizsin bebeğim, her yerlerini öpüyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder