amına koyım, yaşamaktan tiksiniyorum o derece berbat bir şeydir izmirde yaz. o kadar çok terliyorum ki yolda sümüklüböcek gibi ıslak bir iz bırakıyorum. kendimi bildim bileli her yaz komple izmirdeyimdir, hala adapte olamadım, hala evrim geçirip de sıcakların etkilemediği bir canlıya dönüşemedim. anca gündüzleri uyuyup geceleri saklandığım delikten çıkarak hayat mücadelesi veriyorum. duş almak kafi gelmiyor, nasılsa suyu kapattığın anda terlemeye kaldığın yerden devam ediyorsun.
bir insanın içtiği su aynı hızla derisindeki gözeneklerden fışkırır mı? öyle bir fışkırıyor ki tuzlanmış hıyar gibi sulanıyorum, gayzer gibi ter fışkırıyorum. tavkimler mart, nisan ayını geçtiği anda korku dolu bir bekleyiş başlıyor. her geçen gün yaşam şartları biraz daha kötüleşiyor. mayısın ortalarında geceleri başına güneş geçmeye başlıyor. imbat denilen bir şey var, bazen çöl rüzgarı gibi esiyor, serinleteceğine muşmulaya çeviriyor adamı, ağzına yüzüne attırmışlar gibi yapış yapış kalıyorsun.
ne desem az, bilen bilir, beyin amcıklatan, soluksuz bırakan bir mevsimdir izmirde yaz. dünyayı kurtarmak adına bir maceraya atılmıyorsan öğle sıcağında sokağa çıkmaman gerekir, ya da deli sikmiştir seni. sokakta serap görmeye başlarsın öyle pis bir sıcaktır. allah belasını versin bu mevsimin diyorum, daha da bir şey demiyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder